Kilka zdjęć z wyprawy do stolicy Saksonii - Drezna
Drezno – miasto we wschodnich Niemczech (Pogórze Zachodniosudeckie), położone nad Łabą. Aglomeracja drezdeńska liczy sobie 1,036 mln mieszkańców.Pierwsza wzmianka pisana 1206. Od 1485 rezydencja saskich herzogów. Zniszczone przez pożar w 1491. W latach 1806-1918 stolica królestwa Saksonii. 14-15 sierpnia 1813 Napoleon Bonaparte rozgromił pod Dreznem zjednoczone wojska austriacko-rosyjsko-pruskie. Gwałtowny rozwój w drugiej połowie XVIII wieku. Silnie zniszczone podczas alianckich nalotów dywanowych 13-14 lutego 1945. Po wojnie do października 1990 należało do NRD. Po raz kolejny zniszczone przez powódź w sierpniu 2002 roku.Drezno jest "miastem baroku", znajduje się tu wiele zabytków i muzeów, słynna jest galeria malarstwa.
Opera Sempera (Semperoper). Operę w stylu włoskiego renesansu otwarto w 1878 roku. W czasie II wojny światowej, podczas bombardowań Drezna, została kompletnie zniszczona. Po wojnie budynek odbudowano i otwarto w 1985 roku.
Rokokowy zespół pałacowy Zwinger, mieszczący Galerię Starych Mistrzów. Zwinger jest architektonicznym klejnotem Drezna, a zarazem przykładem na wręcz nałogowe dążenie Augusta Mocnego do przepychu i luksusu. Budowla ta zaliczana jest do najsłynniejszych na świecie. Galeria Malarska Mistrzów Dawnych (Gemäldegalerie Alte Meister) - wraz z ukończeniem tej części budynku nastąpiła w Zwingerze duża koncentracja słynnych dzieł. Są tam dzieła Tycjana, Rubensa i Holbeina. Od klasztoru Piacenza został odkupiony obraz "Madonna Sykstyńska" namalowany przez Raffaela, co znacznie podniosło rangę galerii. Do zbiorów galerii należą również dzieła Bernardo Bellotto Canaletto. Drezdeńska galeria w Zwingerze zalicza się do najbardziej znaczących zbiorów dzieł sztuki na świecie.
Słynna jest również ściana wzdłuż Augustusstraße. Na tejże ścianie znajduje się długi na 102 metrów Orszak Książęcy. W tymże orszaku zostali przedstawieni hrabiowie, książęta elekcyjni i królowie z domu Wettynów razem z osobami ze świata nauki i sztuki. Orszak książęcy został stworzony w latach 1872-1876 przez Wilhelma Walthera jako malowidło grafitowe. 30 lat później, żeby uchronić malowidło ścienne przed zwietrzeniem, na ścianie umieszczono 25000 płytek z miśnieńskiej porcelany, na które przeniesiono malowidło.
Frauenkirche (kościół Naszej Ukochanej Pani), luterańska budowla centryczna, należała do jedynych w swoim rodzaju dokonań budowlanych w Europie. Kosciól spłonął w wyniku nalotu bombowego 13 lutego 1945 roku. Frauenkirche został wzniesiony w latach 1726-34 w stylu późnego baroku z elementami klasycyzmu. Mistrz budowlany George Bähr zdecydował się na budowlę centryczną o kwadratowej podstawie, w której kopuła i jej podstawa razem stapiały się. Frauenkirche mógł pomieścić 5000 wiernych. Ołtarz, ambona i prospekt organów Silbermanna były wynikiem pracy Johanna Christiana Feigego starszego. Sama tylko kopuła osiągnęła wysokość 95 metrów i średnicę 23,5 metra. Jej szczyt został zakończony latarnią, a sama kopuła była nazywana "kamiennym dzwonem". Przed kościołem został umieszczony pomnik Marcina Lutra. W roku 1989 powstała inicjatywa mieszkańców Drezna, której celem była doprowadzenie do odbudowy kościoła. W roku 2006 odbyła się w odbudowanym kościele Frauenkirche pierwsza luterańska msza.
Kościół Hofkirche (Nadworny) o powierzchni 4800 metrów kwadratowych jest największym kościołem katolickim w Dreźnie i zarazem ostatnią barokową budowlą w mieście. Został on wybudowany za czasów Fryderyka Augusta II, następcy Augusta Mocnego. Fryderyk August II, podobnie jak August Mocny, został obrany królem Polski i podobnie jak ojciec musiał konwertować, żeby móc stać się królem katolickiej Polski. Działo się to w roku 1719. Wzniesienie katolickiego kościoła, o którym zdecydował specjalnym dekretem budowlanym jeszcze August Mocny, natrafiło w ojczyźnie reformacji na duży sprzeciw. Dlatego 28 lipca 1739 kamień węgielny został wmurowany w wielkiej tajemnicy, tak że nikt nie wiedział, co ma w tym miejscu zostać wybudowane. Budowla jest utrzymana w stylu barokowym. Na sam koniec została wybudowana dwupiętrowa (przełamana w połowie), wysoka na 91 metrów wieża. Protestanckie Drezno otrzymało tym samym jako najpiękniejszą budowlę sakralną katolicki kościół. Za czasów Napoleona nastąpiło formalne uznanie Kościoła Hofkirche przez Saksonię. Kościół jest trzynawową bazyliką. Nawa główna ma 52 metry długości i 18 wysokości. Lekko opadający dach jest ograniczony balustradą, która jest ozdobiona wysokimi na 3,5 metra figurami apostołów i świętych. Te 59 statuet stworzył włoski architekt Lorenzo Mattieli. W kościelnej krypcie znajduje się 49 sarkofagów katolickich Wettynów i szczególnie bogato zdobiony sarkofag króla Jana. W tejże krypcie znajduje się również pojemnik z sercem Augusta Mocnego, którego ciało zostało pogrzebane w Krakowie. Drezdeński Kościół Hofkirche posiada jako jedyny w Dreźnie organy Silbermanna, które uznaje się za jego najpiękniejsze. Organy te są również ostatnimi, które zostały przez Silbermanna wykonane. Balthasar Permoser stworzył białą, wypolerowaną, częściowo złoconą ambonę. Od niego pochodzi również rzeźba marmurowa "Chrystus na palu męczeńskim". W kościele znajduje się również malowidło ołtarzowe "Wniebowzięcie Chrystusa" (prawie 42 metry kwadratowe) wykonane przez Raphaela Antona Mengsa, a także wysoki na 4,2 metra srebrny krzyż i 6 srebrnych świeczników wysokich na 2,1 metra, wykonanych przez warsztat Johanna Ignaza Bauera.
Szczeliniec Wielki (niem. Große Heuscheuer) – najwyższy szczyt (919 m n.p.m.) w Górach Stołowych na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Należy on do Korony Gór Polski i jest jedną z największych atrakcji turystycznych Sudetów, z rezerwatem krajobrazowym i tarasami widokowymi z panoramą Sudetów. Piaskowcowa powierzchnia szczytu jest zwietrzała i popękana, dzięki czemu tworzy różnorodne formy skalne przypominające swoim wyglądem ludzi oraz zwierzęta (Wielbłąd, Mamut, Słoń, Kwoka, Małpa, Pies, Żółw, Sowa, Fotel Pradziada) oraz głębokie wąwozy i korytarze (Piekiełko, Diabelska Kuchnia) tworzące labirynt skał. Ciekawostką są dwie skały, tzw. chybotki: Kołyska Księżniczki Emilki oraz Serce Ducha Gór, które, pomimo znacznej masy, można niewielkim wysiłkiem poruszyć. Wewnątrz licznych korytarzy panuje swoisty mikroklimat, a w niektórych miejscach śnieg utrzymuje się do lipca.
Od strony północnej wiedzie szlak z Pasterki na przełęcz między Szczelińcami. Na okrężnej, jednokierunkowej trasie o długości około 5 km, biegnącej wierzchowiną Szczelińca, znajduje się również schronisko turystyczne Szwajcarka wybudowane w 1846 roku w stylu tyrolskim (wówczas jako Schweizerei). Pierwsze potwierdzone ślady bytności na szczycie ludzi datują się na rok 1576. Anonimowi mnisi wyryli wtedy na skale zwanej Fotelem Pradziada napis IHSV 1576. Podczas wojny trzydziestoletniej 1618–1648 skały Szczelińca prawdopodobnie służyły jako schronienie prześladowanym protestantom. W XIX w. szczyt stał się już ogólnie znaną atrakcją turystyczną. Odwiedziło go wiele znanych osobistości, m.in. Johann Wolfgang von Goethe, w A. D. 2009 w tym i ja, hahaha.
