Tiara dla muzułmanina

Agostino Veneziano, Sulejman Wspaniały

Tiara to papieska korona składająca się z trzech diademów, wysadzana szlachetnymi koronami i perłami, ozdobiona na szczycie małym krzyżem. W takiej formie używana była przez kolejnych papieży od przełomu XIII/XIV wieku aż do 1965 roku, czyli do pontyfikatu Pawła VI, który przekazał ją na cele charytatywne. Potrójne korony (diademy) papieskie miały wskazywać na potrójną władze:

- władza niebiańska

- władza ziemska

- władza nad czyśćcem.

W XVI wieku o wiele wspanialszą tiarę zażyczył sobie Sulejman Wspaniały, sułtan imperium osmańskiego w latach 1520-66. W czasach jego panowania Imperium osmańskie osiągnęło szczyt swojej potęgi. Prowadził liczne wojny, wskutek których rozszerzył terytorium Imperium (największy, jeśli chodzi o obszar ziem przyłączonych, zdobywca osmański). Chciał w ten sposób pokazać całemu światu, że jego władza jest większa i wyższa od papieża. Zatem zlecił weneckim rzemieślnikom sporządzenie 4 -warstwowej tiary wzorowanej na papieskim nakryciu głowy. Tiara sułtana zakończona była ogromnym piórem. Ta nietypowa tiara nie była prawdopodobnie zbyt wygodna, stąd Sulejman prawdopodobnie jej nie nosił. Jednak podczas przyjmowania gości, zwłaszcza ambasadorów, tiara leżała eksponowana w pobliżu tego władcy.