Stary pałac królewski (Starý královský palác), to zdecydowanie najcenniejsza budowla praskich Hradczan. Pałac powstał w XII wieku, kiedy to książę Sobiesław przebudował starą drewnianą budowlę w kamienny romański pałac. Dopiero Karol IV w wieku XIV podjął się jego przebudowy na modłę gotycką i uczynił zeń rezydencję królewską. Pod koniec wieku XV nastąpiła kolejna przebudowa, zarządzona tym razem przez Władysława Jagiellończyka. Swoją funkcję reprezentacyjną utracił dopiero w XVI wieku, za panowania w Pradze dynastii Habsburgów.
Wielokrotne przebudowy sprawiły, że w chwili obecnej pałac wygląda jak połączenie trzech stylów architektonicznych. Pierwszy to pomieszczenia romańskie i wczesnogotyckie.
W kolejnej warstwie znajdują się późnogotyckie: sypialnia, Kancelaria Czeska i Schody Jeździeckie oraz najpiękniejsze pomieszczenie pałacu, Sala Władysławowska (Vladislavský sál), która powstała pod koniec XV wieku na polecenie króla Władysława II Jagiellończyka, władcy Czech i Węgier. Odbywały się w niej uczty, bale, a nawet turnieje rycerskie. W późniejszych czasach elekcje królów. Obecnie zaprzysięgani są tutaj prezydenci Republiki Czeskiej. Jest to największa sala w Europie nie przeznaczona na cele sakralne.
Kancelaria Czeska słynna jest z tego, że dokonano w niej drugiej defenestracji praskiej, którą uważa się za początek wojny trzydziestoletniej. 23 maja 1618 protestancka szlachta, protestująca przeciwko Ferdynandowi Habsburgowi wyrzuciła przez okna namiestników cesarza. Upadek z 15 metrowej wysokości zamortyzowała kupa końskiego łajna wyniesiona z królewskich stajni.
Schody Jeździeckie (Jezdecké schody) wybudowano specjalnie po to, aby mogli po nich wjechać rycerze walczący konno w turniejach odbywających się w pomieszczeniach pałacowych. Dzięki specyficznej budowie schodów mogły po nich, po specjalnym przeszkoleniu, wchodzić wierzchowce. Obecnie schodami tymi wychodzi się z pałacu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz