 |
| Mapa świata z Etymologii Izydora z Sewilii |
 |
| Mapa świata Hartmanna Schedela (1493) |
Na podstawie dziesiątego rozdziału Księgi Rodzaju ze Starego Testamentu „etnografowie” średniowiecza rozwijali tabelę narodów w oparciu o losy potomków Noego. Podobne zestawienie można znaleźć na początku 1 Księgi Kronik. Według księgi Rodzaju po zniszczeniach potopu ludzkość pochodzi od trzech synów Noego: Sema, Chama i Jafeta, którzy na nowo osiedlili ziemię. Na podstawie tego przekazu - w zależności od interpretacji – może wyodrębnić 70-72 biblijnych nazw narodów, głównie otaczających Izrael. W takim ujęciu trójka synów Noego stała się protoplastami narodów na poszczególnych kontynentach. W starożytności i średniowieczu znano tylko trzy kontynenty: Europę, Azję i Afrykę. Stąd synowie Noego mogli być protoplastami ludów tych kontynentów. Sem i jego potomkowie osiedlili wschód czyli Azję, Cham wyruszył w kierunku południowo-zachodnim czyli do Afryki, a Jafet w kierunku północno-zachodnim, zatem stał się ojcem ludów Europy. Taki pogląd trwał całe średniowiecze, problemy i pytania przyniosły odkrycia geograficzne XVI wieku: skąd pochodzą ludy Nowego Świata? Koncepcja powoli zaczęła drżeć. Na mapie świata (świat ukazany jako okrąg?) z Etymologii Izydora z Sewilli (VII w.), wydrukowanej w 1472 r. przez Guntherusa Zinera przyporządkowano imiona trzech synów Noego poszczególnym kontynentom: Azji (Sema), Europie (Jafeta) i Afryce (Chama). Podobnie odwołuje się do Izydora Hartmann Schedel w swojej Kronice świata (1493), wskazując na trzech synów Noego jako protoplastów ludów ówczesnego ekumene. Jeszcze w XIX wieku w eurocentrycznie ukierunkowanej etnologii i językoznawstwie wykorzystywano stworzoną przez autora biblijnego tabelę narodów, oczywiście z pewnymi modyfikacjami uwzględniającymi odkrycia geograficzne. A więc potomkowie Chama zamieszkują Afrykę? O konsekwencjach takiego myślenia napiszę później, czyli cdn.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz